Gondar: Fasil Ghebbi, czyli wizyta w afrykańskim Camelocie

Przejazd z Lalibeli do Gondar nie należy do najprzyjemniejszych. Marna infrastruktura, gorąco i kurz wdzierający się do samochodu przy każdej próbie otworzenia okna, to jedynie część „atrakcji”. Co prawda utwardzone drogi pojawiają się od czasu do czasu, jednak nie na tyle często, aby można było powiedzieć, że jest to trasa przyjazna kierowcom i pasażerom.

Tutaj jesteśmy:

Do Gondar przyjechałam około 19:00. Po 13 godzinach w samochodzie nie marzyłam o niczym innym, jak jedynie o mięciutkim hotelowym łóżku. Przejazd zajął nam nieco więcej czasu niż powinien. Wszystko przez to, że w ostatniej chwili zdecydowaliśmy się odwiedzić znajdującą się po drodze wioskę znaną jako Awra Amba. Ale to historia na kolejny wpis.

Jak to bywa w maju, Gondar przywitał mnie deszczem. Strumienie wody płynące wzdłuż ulic nie są niczym specjalnym o tej porze roku. Ze względu na napięty grafik, na zobaczenie miasta miałam tylko jeden dzień, więc pomimo zmęczenia i nie marnując czasu, zostawiłam w hotelu plecak i wyciągnęłam Michaela na przechadzkę po mieście. Skończyło się to oczywiście zjedzeniem góry mięsa i zapiciem tego lokalnym browarem 🙂

Nazajutrz wyruszyliśmy z hotelu wczesnym rankiem, tak, aby o 9:00 przekroczyć już bramę do Fasil Ghebbi. Historia tego miasta jest długa i ma swoje początki w XVII wieku. Przez wieki etiopscy władzcy nie mieli stałego miejsca rezydencji – przemieszczali się z miejsca na miejsce żyjąc głównie w obozach i polegali na uprawach lokalnej ludzności. Ten zwyczaj zmienił dopiero cesarz Fasilides, który zainicjował budowę tego wspaniałego kompleksu zamków i uczynił z Fasil Ghebbi siedzibę królów. To własnie miasto Gondar stało się pierwszą w historii stałą stolicą Etiopii. Dziś widnieje ono na liście UNESCO i jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych w Etiopii.

Zamki, spośród których największym jest Fasil Gemb, siedziba samego Fasilidesa, są rozrzucone na powierzchni ponad 70.000 metrów kwadratowych i otoczone grubym murem. Kiedyś do miasta możnabyło dostać się poprzez jedną z 12 bram – aktualnie na potrzeby turystów otwartych pozostaje jedynie kilka.

Wystawiony przez Fasilidesa zamek zaowocował nową dynastyczną tradycją, według której każdy kolejny członek rodziny cesarskiej stawiał kolejną budowlę. Reprezentują one nieco odmienne style architektoniczne – każdy z nich był w końcu budowany w innym okresie czasu na przestrzeni 200 lat.

Nie do końca wiadomo skąd pochodzili budowniczowie. Patrząc jednak na styl w jakim zostały zbudowane zamki, można podejrzewać, że ściągnięto ich z dawnej Nubii (dzisiejszy Egipt) oraz Bliskiego Wschodu. Widoczne są też elementy barokowe i aksumskie.

Część kompleksu znajduje się poza murami miasta. Złapaliśmy więc z Michaelem bajaja i ruszyliśmy w kierunku okolicznej góry, na której czekały na nas drewnane kościoły z równie bajecznymi malowidłami, jak te z Bahir Dar i ostatni, najciekawszy chyba zamek. Naturalnie, przy wjeździe pod górę nasz bajaj odmówił posłuszeństwa i z jego przedniej części zaczęły wydobywać się kłęby dymu. Wycieczkę pod górę dokończyliśmy więc o własnych siłach.

Koszty:

• wejście do Fasil Ghebbi: 200 birr
• wejście do kościołów i zamku na wagórzu: 50 birr każdy